Разбрах колко бавно минава времето,
когато погледнах дървото пред вкъщи
и видях, че е все толкова голямо,
колкото когато бях на пет. Малко
по-изморено се люлееха клоните му,
сега прави малко по-голяма сянка,
но сякаш е все толкова голямо.
А пък аз съм станал по-голям.
Или поне така си мисля.
Няма коментари:
Публикуване на коментар